Είναι ένας μικρός κολπίσκος ενδιάμεσα
της Βρέξης και των Ροδαφινιών, όπου το πέτρωμα στο βυθό της θάλασσας είναι σε
χρώμα μελανί, εξ ου και το όνομα, «Μελανούθκια». Από το ίδιο πέτρωμα συνεχίζει
να αποτελείται η στεριά μέχρι το ύψωμα πάνω από τη θάλασσα, το οποίον κι αυτό
ένεκα του ίδιου εδάφους, ονομάζεται «Μέλανος».
Ένας παλιός θρύλος λέει πώς στο Μέλανο
κατοικούσαν σκλάβοι τους οποίους είχαν στη δούλεψη τους οι αρχόντοι τσιφλικάδες
που όταν μια φορά ξεσηκώθηκαν μη αντέχοντας την τυρρανία, οι αφεντάδες τους
έσφαξαν όλους, με αποτέλεσμα το αίμα να ποτίσει και να βάψει κόκκινη τη γη, και ακόμα
καθώς ήταν τόσο πολύ, να κυλήσει μέχρι τη θάλασσα και να τη βάψει μελανιά. Από
τότε ο χερσαίος τόπος της άγριας σφαγής, ονομάστηκε Μέλανος και η θάλασσα
Μελανούθκια.
