Οι ξηρές που βρέχονται από τη θάλασσα δηλαδή οι παραλίες, στα δισεκατομμύρια
χρόνια εκ της γενέσεως της γης, έχουν δεχτεί πολλές αλλοιώσεις είτε από σεισμούς,
είτε κυρίως από το αδυσώπητο πάλεμα τους με τη θάλασσα.
Για όλες τις αλλαγές που εκ της φύσεως προήρθαν, πάντα η σκιαγράφηση τους
ήταν θαυμαστή, και οι δύο λέξεις «φυσικό περιβάλλον» έκρυβαν όλη την άγρια και
ήμερη ομορφιά που τις περιέβαλλε.
Στην μακραίωνη ιστορία που είναι καταγραμμένη, δεν γνωρίζουμε να επήλθε
μεγάλη αλλαγή τους από ανθρώπινα χέρια, παρά μόνο κάποιος αν σκεφτεί τη
σημερινή εποχή, μπορεί να εκπλαγεί με το μέγιστο της αλλοίωσης που επέφεραν οι έμποροι
της γης σε όλες σχεδόν τις ακτές. Άλλες τις έσκαψαν με μηχανήματα, άλλες τις έκτισαν
και τις περισσότερες τις απέκοψαν και δεν άφησαν προσβάσεις, αλλά το χειρότερο
μία προς μία τις οικειοποιήθηκαν για ίδιον κερδοσκοπικό όφελος.
Έτσι με αυτό τον τρόπο, και οι παραλίες της Χλώρακας άλλαξαν όψη, και
οι ελάχιστες που έμειναν στο φυσικό τους περιβάλλον, πολύ γρήγορα θα έχουν την
ίδια μοίρα, καθώς οι απλοί πολίτες παραμένουν αδρανείς και δεν αντιδρούν. Και η
θλίψη είναι μεγάλη στους ελάχιστους υγειώς σκεπτόμενους πολίτες, καθώς καλά
γνωρίζουν πώς ο ραγιαδισμός στο DNA των κατοίκων, δεν θα τους επιτρέψει να ανασηκώσουν κεφάλι για
να αντισταθούν.